Korona Ziemi
Kilimanjaro
Kilimanjaro
Kilimandżaro (5895 m n.p.m.), piękna góra stojąca na równiku w białej czapie i górująca nad rozciągającymi się wokół równinami, osławiona powieścią Hemingwaya "Śniegi Kilimandżaro", to również i dziś ikona Afryki i jeden z najpiękniejszych widoków Tanzanii. Wycieczka na jej wierzchołek wiedzie przez różnorodne piętra roślinności, pozwalając podziwiać po kolei wilgotny las deszczowy, wrzosowiska, ogromne senecje i lobelie, księżycowe wulkaniczne krajobrazy oraz sam krater i szczyt z lodowcami. Niestety, ze względu na zmiany klimatu oraz nasilenie ruchu turystycznego lodowce i śniegi Kilimandżaro w dość szybkim tempie zanikają - za około 15 lat może już nie być więc słynnej białej czapy...
Przez tysiąclecia góra budziła wśród ludów afrykańskich tyleż grozy, co zachwytu, znana więc była Górą złych duchów oraz Górą światłości. Obecna nazwa Kilimandżaro pochodzi rzekomo z połączenia dwóch słów z języka tamtejszych plemion: Kilima (Góra) oraz Njiaro (Karawana).
Generalnie nie jest to trudna góra - jest osiągalna dla każdego trekkera o w miarę dobrej kondycji oraz solidnych butach, szczególnie, że obowiązkiem każdego "zdobywcy" jest wynajęcie miejscowego przewodnika oraz pozostałych członków obsługi "wyprawy" - każdej grupie, zgodnie z przepisami, towarzyszą więc oprócz przewodnika tragarze i kucharz! Oczywiście obowiązuje zasada pole pole (powoli powoli) i zdarzają się przypadki choroby wysokościowej, ale na szczyt wchodzą bez problemu nawet grupy emerytów niemieckich, więc nie można tej góry nazwać trudną.
Kilimandżaro jest wygasłym wulkanem o trzech wierzchołkach: Kibo (5895 m n.p.m.), Shira (3962 m n.p.m.) i Mawenzi (5149 m n.p.m.). Położona jest w całości na terenie Tanzanii. W 1973 r. utworzony został Kilimanjaro National Park obejmujący, m.in. wrzosowiska, Shira Plateau, wierzchołki Kibo i Mawenzi. Z powodu Rezerwatu ustanowionego na zboczach góry jeszcze wcześniej (1921 r.), można się tam poruszać wyłącznie wzdłuż 6 wyznaczonych korytarzy. W związku z tym powstały różne kombinacje tych dróg i kilka wyznaczonych szlaków. Najpopularniejsza droga to Marangu Route (zwana także Coca-Cola Route), najbardziej zatłoczona i zdecydowanie najłatwiejsza; najbardziej malownicza to Machame Route, dłuższa i pozwalająca w pełni podziwiać różnorodność krajobrazów występujących na górze; większe wyzwanie stanowi wariant ze stromym odcinkiem zwanym Western Breach. Generalnie jest kilka ciekawych wariantów, można więc wybrać ten najbardziej optymalny dla siebie. Pierwsi zdobywcy Kilimandżaro - niemiecki kartograf profesor Hans Mayer wraz ze swoim przewodnikiem, Szwajcarem Ludwikiem Purschellem - wybrali drogę zachodnią i stanęli na szczucie 5 października 1889 r.